Εκείνοι...

Περίληψη του έργου

“To be nobody

but yourself

in a world which is doing its best, day and night, to make you like everybody else

means to fight the hardest battle

which any human being can fight; and never stop fighting.”

― E.E. Cummings

Ο κόσμος μπορεί να είναι καλός, αλλά και κακός στους ανθρώπους του. Όντας συνεχώς εναλλασσόμενος και ταχύρυθμος, η διαφορετικότητα, όταν εμφανίζεται μέσα στο χάος της καθημερινότητας και της ρουτίνας, αποτελεί ένα σημάδι μειονεξίας και καχυποψίας, κυρίως γιατί δεν αποτελεί μία σταθερά την οποία μπορούν να αναγνωρίσουν και να ακολουθήσουν οι άλλοι, «Εκείνοι…».

Το έργο μας με τίτλο «Εκείνοι…», είναι ένα τρισδιάστατο έκθεμα. Αποτελούμενο από μερικά απλά υλικά (σύρμα, σελίδες εφημερίδων, χαρτόνι και προσωπικά μας ενδύματα) συνθέτει την όψη και διάπλαση ενός παιδιού, το οποίο βρίσκεται φυλακισμένο, απομονωμένο από τον περίγυρο του, ως αποτέλεσμα του λεκτικού (και μη) εκφοβισμού που βιώνει. Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο του οποίου η συχνότητα αυξάνεται συνεχώς, με τις συνέπειες του να είναι βαρύτατες για τα παιδιά που τον βιώνουν, που τον πραγματοποιούν και μένουν αμέτοχοι μπροστά του. Με το έργο μας θέλαμε να αναδείξουμε την σκοπιά του «θύματος», το οποίο βιώνοντας καταστάσεις αποξένωσης, περιθωριοποίησης και χλευασμού, «κλείνεται» στον εαυτό του και στις σκέψεις του, απομακρύνοντας πιθανώς ακόμα και τα άτομα που το σκέφτονται και νοιάζονται γι’ αυτό.

Στο έκθεμα παρατηρούμε πρωτίστως τη στάση του παιδιού. Υποδηλώνοντας την δεινή του ψυχολογική κατάσταση, το βλέπουμε να είναι σε μία εμβρυακή στάση, όπου κρατά σφιχτά και μαζεμένα τα πόδια του, όντας χωρίς κάποια χαρακτηριστικά προσώπου παρά μόνο μία μαύρη όψη, που υποδεικνύει περαιτέρω τη ψυχοσυναισθηματική του κατάσταση. Περιτριγυρίζεται και καλύπτεται από σύρμα, ομοιάζοντας τη μορφή ενός κελιού, το οποίο μπορεί να είναι προσωπικό ή κοινωνικό (ως σημάδι περιθωριοποίησης) και που πάνω του είναι τοποθετημένες βρισιές και χυδαίες εκφράσεις σε διάφορες γλώσσες του κόσμου, διότι το bullying αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Η ονομασία του εκθέματος παίζει κι αυτή ένα διττό ρόλο. Από τη μία προσδιορίζει τη διάσταση και το χάσμα μεταξύ του παιδιού-θύματος («Εγώ») και των άλλων-θυτών-παρατηρητών («Εκείνοι»), από την άλλη τονίζει το ψυχισμό και σκεπτικό του παιδιού. Εκείνοι… που με χλευάζουν. Εκείνοι… με χτυπούν. Εκείνοι… που με απομακρύνουν. Εκείνοι… που είναι απλοί θιασώτες.

Ωστόσο, το να αποδεχτεί και να διατηρήσει ο καθένας και μία από εμάς, τον πραγματικό, πολυδιάστατο και πολυσυλλεκτικό εαυτό του, είναι υψίστης σημασίας και αποτελεί έναν αγώνα που αξίζει και οφείλουμε να δώσουμε, διότι όπως είπε και ο Michel de Montaigne… There never were in the world two opinions alike, no more than two hairs or two grains; the most universal quality is diversity.

Δημιουργοί του έργου:

Πατακάκη Μαρία 

Σακέτος Ελευθέριος 

Τσαγκάρη Ιουλία 

Τσαμπούκος Παναγιώτης - Ιωάννης