Οι Λέξεις Όντως Πονάνε

Περίληψη του έργου

Το εικαστικό μας έργο έχει τίτλο: “Οι λέξεις όντως πονάνε”  και απεικονίζει το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού με μια όμως διαφοροποίηση. Την άσκηση λεκτικής βίας από τον δάσκαλο προς το μαθητή, μέσα στην ίδια την τάξη.  Αντί λοιπόν, να προσεγγίσουμε το θέμα πιο κοινότυπα - δηλαδή bullying μεταξύ συμμαθητών - αποφασίσαμε να το εξετάσουμε από μια εναλλακτική οπτική, όχι απαραίτητα και σπάνια. Πολλές φορές ακούμε, για το πώς παιδιά ασκούν bullying σε άλλα παιδιά, στο σχολικό περιβάλλον. Διαβάζουμε άρθρα, κείμενα, ακόμα και στα σχολικά βιβλία, αυτό παρουσιάζεται σαν παράδειγμα σχολικού εκφοβισμού. Κανείς δεν μιλάει άνετα και εύκολα για την περίπτωση αυτήν, όπου ο δάσκαλος, αυτός που για όλους είναι πρότυπο, θα είναι στη θέση του θύτη και θα πληγώνει αθώες μικρές ψυχές, αλλά ακόμα και πιο μεγάλες, με τα λόγια του και την στάση του, μέσα στην τάξη.

Σχετικά με το έργο μας, αποφασίσαμε να κατασκευάσουμε μια μακέτα, με διαστάσεις 31 Χ 32 Χ 23, απεικονίζοντας μια σχολική αίθουσα με πίνακα και θρανία. Αντί για ανθρώπους τοποθετήσαμε λουλούδια σε κάθε θρανίο (συμβολισμός μαθητών) και ένα λουλούδι δίπλα από την έδρα (συμβολισμός εκπαιδευτικού).     

Αργότερα, συγκεντρωθήκαμε ώστε να φτιάξουμε το έργο. Αρχικά, επιλέξαμε τα χρώματα της σχολικής αίθουσας και των θρανίων. Έπειτα, «ντύσαμε» τα σκληρά χαρτόνια με χρωματιστά, συμφωνήσαμε τις διαστάσεις της μακέτας και εν συνεχεία δημιουργήσαμε τα θρανία της τάξης. Σε επόμενο στάδιο καθορίσαμε τον συνολικό αριθμό των λουλουδιών καθώς και τα χρώματα που αυτά θα είχαν. Τέλος, κολλήσαμε το σχολικό πίνακα, τις κρεμάστρες και τα βιβλία στους τοίχους και τα θρανία αντίστοιχα, χρησιμοποιώντας χαρτοκόπτη και κόλλα.

Συνεργαστήκαμε όλα τα μέλη της ομάδας άψογα, ορίζοντας από την αρχή της εκπόνησης της εργασίας του εικαστικού αυτού έργου, τον ρόλο του κάθε μέλους. Μετά από συζητήσεις γύρω από καινοτόμες ιδέες για το εικαστικό μας έργο, καταλήξαμε στην παραπάνω. Χωρίσαμε αμέσως αρμοδιότητες και ρόλους κι έτσι πορευθήκαμε, ώστε να εργαστούμε μέσα στις διακοπές του Πάσχα και να ολοκληρώσουμε την εργασία. Οι δεξιότητες και τα ενδιαφέροντα της κάθε μίας από εμάς, αντιστοιχήθηκαν  σε ανάλογες εργασίες κι έτσι μέσα από τον καταμερισμό φτάσαμε στο τελικό μας αποτέλεσμα, το οποίο μας δικαίωσε. Δεν είχαμε ποτέ αμφιβολίες για το αν θα καταφέρουμε να βγάλουμε ένα όμορφο αποτέλεσμα, γιατί είμαστε λάτρεις της τέχνης και γενικότερα οποιασδήποτε εξωτερίκευσης κι έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων, που μπορούν να περάσουν μηνύματα. Είχαμε διάθεση να συνεργαστούμε και να δημιουργήσουμε κάτι ιδιαίτερο, το οποίο βέβαια θα άφηνε το αποτύπωμά του στο μυαλό όσων το δουν και θα δημιουργούσε ανοιχτό πεδίο προβληματισμού και σκέψης. Αν αυτό επιτευχθεί στην έκθεση του έργου, τότε θα εκπληρωθεί κι ο σκοπός της εργασίας της ομάδας μας.

Δημιουργοί του έργου:

Μπελαβγένη Ουρανία 
Σταυροπούλου Μαρία  

Καραγιάννη Μαρία 

Παππά Λαμπρινή 

Μάνου Δέσποινα